lunes, julio 18, 2005

La conducció

Hola a tots!!

Per fortuna o desgràcia, últimament condueixo bastant. De fet cada dia haig d'agafar el cotxe per anar a treballar (no hi ha gaires formes d'arribar fins allà, la millor combinació és tren + 40 minuts caminant). Total que puc afirmar i afirmo que hi ha diversos tipus de conductors bastant tipificats...

Existeix el conductor d'esquerres, no pas per ideologia política sino perquè mai anirà pel carril de la dreta malgrat anar a la meitat de velocitat de l'autopista.

També hi ha el conductor ràfegues. És aquell personatge que va tirant llums contínuament a res que algú s'interposi en el seu camí. Té una capacitat especial, ja que a la vegada pot pujar els braços, insultar greument i posar cara de bulldog.

Com a contraposició surt el conductor anti-ràfegues. Aquest seria el que, sabent que ve un aerojet per darrere, no li dóna la gana canviar-se de carril... només per tocar els nassos.

Qui no ha vist mai el conductor pisahuevos. Es tractaria d'una persona que va ultralenta i exaspera el més calmat. Solen aparéixer en el moment més inesperat i quan necessites que vagi una mica més lleuger per passar un camió abans d'una sortida de l'autopista, per exemple.

Un altre clàssic: el conductor pitoflojo. No és aquell personatge amb cara xulo i supercotxe d'última generació (habitualment descapotable... que ja són ganes amb la calda que fot i la de merda que hi ha a l'ambient). Més aviat seria el que està en sintonia amb el semàfor i sent, no pas veu, quan ha de canviar de color. D'aquesta manera apreta el clàxon 1 microsegon després de què aparegui el verd... seria un pilot de F1 frustrat probablement

El conductor s o conductor persecució de la poli. Aquest conductor té com a objectiu mantenir la velocitat sense aminorar. D'aquesta manera pot realitzar avançaments per la dreta, per l'esquerra i com a regla principal canviar-se de carril contínuament.

A part tindríem taxistes, ciclistes de ciutat i conductor d'autobús... són una raça a part.

Espero les vostres aportacions!!!

Petons i abraçades

Raül

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Tssst, ni una crítica a los ciclistas que te veo venir...

Por cierto, está probado científicamente que el espacio de tiempo entre que se pone verde y te pita el de atrás es el más corto que existe. Recibe el nombre de nanosegundo.
Y al respecto tengo una anécdotilla. Tanto Raúl como yo conocemos al protagonista -llámese javi de hospi-. Estaba javi en su furgo con un humor epecialmente contrariado. Pues como no podía ser de otra manera, en un semáforo el coche de atrás casi bate el récord de velocidad del nanosegundismo y pitó cuando casi ni se había puesto verde.
Pues bien, en estas Javi se sale del coche. Se apoya en la furgoneta, se enciende un pitillo y se lo fuma mirando al coche de atrás. Cuando le ha dado unas cuantas caladas y ya ha visto la cara de flipado del conductor de detrás. Se sube tranquilamente al coche y se va.
Grande, no?

Nos vemos
Amelí

Anónimo dijo...

Tssst, ni una crítica a los ciclistas que te veo venir...

Por cierto, está probado científicamente que el espacio de tiempo entre que se pone verde y te pita el de atrás es el más corto que existe. Recibe el nombre de nanosegundo.
Y al respecto tengo una anécdotilla. Tanto Raúl como yo conocemos al protagonista -llámese javi de hospi-. Estaba javi en su furgo con un humor epecialmente contrariado. Pues como no podía ser de otra manera, en un semáforo el coche de atrás casi bate el récord de velocidad del nanosegundismo y pitó cuando casi ni se había puesto verde.
Pues bien, en estas Javi se sale del coche. Se apoya en la furgoneta, se enciende un pitillo y se lo fuma mirando al coche de atrás. Cuando le ha dado unas cuantas caladas y ya ha visto la cara de flipado del conductor de detrás. Se sube tranquilamente al coche y se va.
Grande, no?

Nos vemos
Amelí

Anónimo dijo...

Tssst, ni una crítica a los ciclistas que te veo venir...

Por cierto, está probado científicamente que el espacio de tiempo entre que se pone verde y te pita el de atrás es el más corto que existe. Recibe el nombre de nanosegundo.
Y al respecto tengo una anécdotilla. Tanto Raúl como yo conocemos al protagonista -llámese javi de hospi-. Estaba javi en su furgo con un humor epecialmente contrariado. Pues como no podía ser de otra manera, en un semáforo el coche de atrás casi bate el récord de velocidad del nanosegundismo y pitó cuando casi ni se había puesto verde.
Pues bien, en estas Javi se sale del coche. Se apoya en la furgoneta, se enciende un pitillo y se lo fuma mirando al coche de atrás. Cuando le ha dado unas cuantas caladas y ya ha visto la cara de flipado del conductor de detrás. Se sube tranquilamente al coche y se va.
Grande, no?

Nos vemos
Amelí

Anónimo dijo...

Hola soy Javi el del cigarro.
Sí, yo lo hice pero no me acuerdo cuando ni donde. Quería saludar a Raúl y comentar varias jugadas.
1. que os jode más, estar buscando aparcamiento y ver que un coche podría haberse pegado más y hubiera cabido el tuyo o aparcar el tuyo y ver que entre el de alante y el de detrás tienes 2 centímetros para salir?
2. Hay algo peor que un taxista? sí, una mujer taxista
3. Por qué las mujeres no ceden NUNCA el paso? y por qué pitan a la mínima?
4. C-58 radar a la altura de Les Fonts.